صحن قدس

توی صحن قدس، زیر گریه های آسمان

ما چه می خواهیم از کل جهان؟

گوشه ی گنبد، نگاه ما و... آه

کاشکی اشکی ببارد چشم مان

---

این تفسیر نیست! فقط توضیحی است برای کسانی که با محیط حرم امام رضا (ع) آشنا نیستند: 

از باب الجواد یا باب الرضا که وارد حرم شوی، یکی از بهترین راه های رفتن به سمت ضریح، صحن قدس و بعد مسجد گوهرشاد است. وارد صحن قدس که شوی، گوشه ی سمت راست، چند تا درگاه پیدا می شود که معمولن درهایشان بسته است. می توانی بنشینی آن جا، که معمولن خلوت هم هست (یا اگر کسی باشد، جوانانی هستند که بحث می کنند یا روضه می خوانند یا مداحی می کنند و گریه). آن جا گوشه ای از گنبد پیداست.

این شبه شعر، صبح یک روز بارانی بعد از نماز صبح در حرم به ذهنم رسید.