ترکش

نشسته بودند روی زمین. پشت داده بودند به خاکریز و حرف می زدند.

- ترکش خیلی بده.

- بد که نیست. اما سخته.

- یعنی چی؟

- سخته دیگه. مَرد می خواد، مَرد.

- آره راست می گی. می دونی حاجی دو تاشو تو گردنش داره؟

نگاهی به دوستش کرد، نگاهی به سیگارش. تازه فهمید منظورش چه بوده. گفت:

- اِ ؟! چه جالب!

صدای سوت خمپاره.

- بخوابید رو زمین.

سیگار از دستش افتاد.

- آآی ی ی!

این داستانک را برای «دومین دوره ی جشنواره ی داستان کوتاه کوتاه پایداری» که «انتشارات هزاره ی ققنوس» برگزار کرده بود فرستادم که البته برگزیده نشد!